Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας

O.E.N.G.E. Federation of Hospital Doctors of Greece

Αθήνα 17 Μαϊου 2019

Α.Π:9549

ΑΠΟΦΑΣΗ 10^ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΕΝΓΕ

Αγαπητοί συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Στο συνέδριο της Ομοσπονδίας συζητήθηκαν σε βάθος τα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο μας, αποτιμήσαμε τη δράση του προηγούμενου διαστήματος, μετρήσαμε τα θετικά βήματα, εντοπίσαμε αδυναμίες και καθυστερήσεις, τους παράγοντες που μπαίνουν τροχοπέδη στη δουλειά μας. Έγινε ουσιαστική συζήτηση,  ανταλλαγή απόψεων για το πως θα γίνουμε πιο ικανοί, πιο μαχητικοί στην προώθηση των διεκδικήσεων του κλάδου μας. Μεταφέρθηκε ζωντανή εμπειρία από τη δράση και τη λειτουργία των Ενώσεων Αναδείχτηκαν  οι βαθύτερες αιτίες, οι πραγματικοί ένοχοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Επεξεργαστήκαμε το διεκδικητικό μας πλαίσιο. Χαράξαμε τους στόχους και το πρόγραμμα δράσης για την επόμενη τριετία.   

Στο 9^ο Συνέδριο της ΟΕΝΓΕ πανελλαδικά είχαν ψηφίσει 8.478 και είχαν εκλεγεί 211 αντιπρόσωποι. Για το 10^ο  συνέδριο της ΟΕΝΓΕ ψήφισαν 9.087 και εκλέχτηκαν 227. Είναι κι αυτό ένα μικρό δείγμα των βημάτων που μετρήσαμε, Ενώσεις και Ομοσπονδία, στη συσπείρωση των συναδέλφων, στην αύξηση της συμμετοχής τους στις συλλογικές διαδικασίες, στην ανάδειξη ότι ο συλλογικός δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος για μας. Eίναι και αυτή μία απόδειξη ότι αυξάνεται το κύρος της Ομοσπονδίας και των Ενώσεων.

Την τριετία που μεσολάβησε από το 9^ο Συνέδριο της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. τα δικαιώματα των γιατρών που εργάζονται στο δημόσιο σύστημα υγείας, το δικαίωμα του λαού στην υγεία βρέθηκε στο στόχαστρο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η κυβέρνηση έχοντας ως «ένα το κρατούμενο» τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., το ελληνικό πρόγραμμα υγεία 2014 -2020 που εξειδικεύει την ευρωενωσιακή στρατηγική στο χώρο της Υγείας – Πρόνοιας, τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, πρόσθεσε τα δικά της, με αποτέλεσμα την περαιτέρω υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του λαού, τη διατήρηση μειωμένου αριθμού προσωπικού, την υποκατάσταση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους μόνιμου προσωπικού με επικουρικό, την κινητικότητα και την  περιπλάνηση των γιατρών ανάμεσα σε τμήματα και μονάδες υγείας για να μπαλώνουν τρύπες, την εντατικοποίηση.

Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά γιατροί και ασθενείς διαψεύδει τη μαγική εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση για την κατάσταση που επικρατεί, καταρρίπτει το αφήγημα της για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας.

Οι χιλιάδες προσλήψεις που κατά καιρούς εξαγγέλλονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία αφορούν συμβασιούχους που ανανεώνεται η σύμβαση τους ή αντικαθιστούν τους προηγούμενους που απολύθηκαν. Στην ουσία πρόκειται για ανακύκλωση του ίδιου αριθμού εργαζόμενων. Η εφαρμογή της αναλογίας 1:1 στην καλύτερη περίπτωση σημαίνει διατήρηση της σημερινής άθλιας κατάσταση με τις χιλιάδες ελλείψεις σε μόνιμους γιατρούς. Σημαίνει επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς και ταυτόχρονα των συνθηκών περίθαλψης και νοσηλείας των ασθενών.

Αυξάνεται η κινητικότητα μεταξύ των δημόσιων μονάδων υγείας για να μπαλώνουν τα κενά. Π.χ. στον τελευταίο πολυνόμο που ψηφίστηκε το άρθρο 105 προβλέπει την κάλυψη της θέσης εάν υπάρχει δικαιολογημένη απουσία πάνω από 20 μέρες με μετακίνηση αντίστοιχου προσωπικού από τις μονάδες της ΔΥΠΕ με αποτέλεσμα να κλείνει μία τρύπα και να ανοίγει άλλη, δεδομένων των τραγικών ελλείψεων σε όλες τις μονάδες υγείας. Ακόμη χειρότερα το άρθρο 130 προβλέπει τη μετακίνηση ειδικευμένων γιατρών και χωρίς τη δική τους θέληση, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, σε μονάδες υγείας που υπάγονται στην ίδια Διοίκηση.

Για το 2019 προβλέπεται νέο πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης κατά 5,3 % (65 εκ. ευρώ) που έρχεται να προστεθεί στις μειώσεις κατά 24,1% (363 εκ. ευρώ) το 2018 και κατά 28,8 % (432 εκ. ευρώ) το 2015. Για την ΠΦΥ η πολυδιαφημιζόμενη αύξηση κατά 35 εκ. ευρώ αποτελεί μέρος του περικομμένου ποσού από τα δημόσια νοσοκομεία. Αύξηση που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις μειώσεις και πολύ περισσότερο δεν αποτελεί παρά «σταγόνα στον ωκεανό» των τεράστιων ελλείψεων σε υποδομές, εξοπλισμό και προσωπικό. Σε ότι αφορά την ΠΦΥ ένα επιπλέον αντιλαϊκό διαρθρωτικό μέτρο είναι ότι στα έσοδα για την πρωτοβάθμια προβλέπονται για πρώτη φορά μεταβιβάσεις από τα ασφαλιστικά ταμεία δηλαδή πάλι από τις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων.

Για τον ΕΟΠΥΥ η κρατική επιχορήγηση μειώθηκε κατά 200 εκ. ευρώ το 2017 και κατά 214 εκ. ευρώ το 2018. Γλύτωσαν 100 εκ. ευρώ για την υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων. Πρόκειται για παροχή με «ξένα κόλλυβα» αφού δε δίνει ούτε 1 ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό και η δαπάνη φορτώνεται στον ΕΟΠΥΥ δηλαδή πάλι στους εργαζόμενους.

Αυτή είναι η «ανάπτυξη του δημόσιου συστήματος υγείας» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση. Ανάπτυξη που θα βασίζεται στη λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας ως αυτοτελείς οικονομικές μονάδες, στο βάθεμα και την επέκταση της επιχειρηματικής και εμπορευματικής τους λειτουργίας, με το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους να προέρχεται από την πώληση των υπηρεσιών τους στους ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτό άλλωστε προβλέπεται και στο ευρωενωσιακής κοπής ελληνικό πρόγραμμα 2014-2020 για την Υγεία και την Πρόνοια, που είναι η πυξίδα της αντιλαϊκής πολιτικής και της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, και που έχει ως βασικό άξονα την εξασφάλιση «βιώσιμων και αποδοτικών» συστημάτων υγείας μέσω «της οικονομικής βιωσιμότητας και της αλλαγής στον τρόπο λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας». Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση θέσπισε τα DRG που εφαρμόζονται πιλοτικά σε 18 νοσοκομεία: «Ευαγγελισμός», «Ιπποκράτειο», «Λαϊκό», «Έλενα Βενιζέλου», Παίδων «Αγία Σοφία», «Άγιος Σάββας», «Τζάνειο», «Ωνάσειο», «Παπαγεωργίου», «Αγ. Δημήτριος», Πανεπιστημιακό Αλεξανδρούπολης, Γ.Ν Καβάλας, Γ.Ν Βόλου, Γ.Ν Μεσσηνίας, Πανεπιστημιακό Ιωαννίνων, Πανεπιστημιακό Πατρών, Πανεπιστημιακό Ηρακλείου, Γ.Ν Σύρου. Τα DRGs συνδέονται με την πολιτική σταδιακής  «απόσυρσης» του κράτους από τη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Υπηρετούν το στόχο για πλήρη εναρμόνιση των δημόσιων νοσοκομείων με τους κανόνες της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών τους, ώστε από το 2020 και μετά - σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. - να είναι κυρίως αυτοχρηματοδοτούμενα. Αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη των τμημάτων τους, η στελέχωσή τους, ο εξοπλισμός τους, οι παρεχόμενες υγειονομικές υπηρεσίες θα συνδέονται απολύτως με το κριτήριο των εσόδων που θα έχουν από την πώληση των υπηρεσιών τους και όχι με το κριτήριο της κάλυψης των αναγκών των ασθενών. Στη βάση αυτή το δημόσιο νοσοκομείο π.χ. σε ένα νησί δεν θα έχει «κίνητρο» να αναπτύξει μαιευτική κλινική, διότι ο αριθμός των τοκετών δεν θα του εξασφαλίζει τα έσοδα αυτά που θα την καθιστούν «βιώσιμη»... Η εμπειρία της Γερμανίας, από όπου άλλωστε η χώρα μας έχει αγοράσει τις άδειες χρήσης των DRG, είναι χαρακτηριστική. Στο τέλος κάθε εξαμήνου γίνεται απολογισμός από τη διοίκηση του νοσοκομείου για κερδοφόρα και μη κερδοφόρα τμήματα, με κριτήρια το πλήθος των ασθενών, την κερδοφόρα και μη κερδοφόρα μέση διάρκεια νοσηλείας και αναλόγως λαμβάνονται μέτρα για τα μη κερδοφόρα τμήματα (π.χ. μείωση θέσεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, μη κάλυψη κενών θέσεων, μη πληρωμή υπερωριών, πιέσεις από τον διευθυντή του εκάστοτε τμήματος για γρηγορότερη κίνηση των ασθενών κ.λπ.).

Χαρακτηριστικό είναι από αυτή τη σκοπιά ότι στο τελευταίο πολυνόμο που ψήφισε η κυβέρνηση στο άρθρο για τον ΕΟΜ γίνεται λόγος για “τιμολόγηση, χρηματοδότηση και αποζημίωσης (από ποιούς και σε ποιούς;)” των υπηρεσιών υγείας που “καταναλώνονται”!!! κατά τη δωρεά οργάνων. Ακόμα και η φρασεολογία παραπέμπει σε εμπόριο, αναγορεύοντας το δότη και τον λήπτη σε καταναλωτές και τους επιστήμονες του ΕΟΜ σε Manager τιμολόγησης μιας κατ’ εξοχή διαδικασίας που εμπεριέχει σε υψηλό βαθμό τον αλτρουισμό!!! Ούτε τα προσχήματα δε μπορεί να κρατήσει η Κυβέρνηση – έμπορας.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική που βάζει την υγεία του λαού στη ζυγαριά του κόστους – οφέλους για να εξοικονομήσει ζεστό κρατικό χρήμα και πλήθος κινήτρων, φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων στους μεγαλοεπιχειρηματίες, σε μία πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, η Ομοσπονδία στάθηκε απέναντι. Σε αυτό το δρόμο της μαχητικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, της συλλογικής διεκδίκησης και του αγώνα βαδίσαμε τα τελευταία τρία χρόνια.

Παλέψαμε για όλα τα ζητήματα, τα μικρά και τα μεγάλα, τα ιδιαίτερα και τα γενικότερα, προσπαθώντας να μην τα αντιμετωπίζουμε ξεκομμένα, αλλά να αναδεικνύουμε το νήμα που τα συνδέει. Το νήμα της πολιτικής που τα συνδέει. Γιατί όσο κι αν συχνά, δεν κατανοείται, δε συνειδητοποιείται, από αρκετούς συναδέλφους ότι οι νόμοι που αντιπαλεύουμε αποτελούν πολιτικά κείμενα, ότι η πολιτική που εφαρμόζεται από κάθε κυβέρνηση εκφράζει συμφέροντα, όσο κι αν από μερικούς προβάλλεται η άποψη ότι υπάρχει «ανεξάρτητη» συνδικαλιστική έκφραση, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Στο σύστημα που ζούμε η εξουσία ανήκει στα χέρια των λίγων κι αυτή καθορίζει τη ζωή και τις τύχες μας. Οι αγώνες μας για τα εργασιακά μας δικαιώματα, για την επιστημονική μας αξιοπρέπεια, για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει, περνάει από τις συμπληγάδες των κερδών για τους λίγους, οι διεκδικήσεις και οι κατακτήσεις μας σκοντάφτουν στην κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των πολυεθνικών, των βιομήχανων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.

Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή που διατρέχει όλη την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος, το χθες, το σήμερα και το αύριο: αν τα δικαιώματά μας τα αντιμετωπίζουμε ως αιτήματα, που χωράνε στα ψίχουλα που  περισσεύουν από το φαγοπότι των λίγων ή ως διεκδικήσεις που δεν κάνουμε πίσω μέχρι να ικανοποιηθούν, που παλεύουμε ανυποχώρητα απέναντι σε κάθε έναν που μας στερεί την ικανοποίησή τους.

Αυτή τη γραμμή του ανυποχώρητου αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας προσπαθήσαμε να αναδείξουμε σε μια εποχή, που όλες οι κυβερνήσεις που συνυπέγραψαν τα μνημόνια όχι μόνο αφαίρεσαν μισθούς και δικαιώματα, αλλά χαμήλωσαν και τις απαιτήσεις των εργαζομένων, έκαναν ότι περνάει από το χέρι τους για να ενισχύσουν στο συνδικαλιστικό κίνημα την λογική του ρεαλισμού της υποταγής και της «κοινωνικής συναίνεσης».

Χωρίς να υποκύψουμε στις δυσκολίες της μειωμένης συμμετοχής των συναδέλφων στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας, της λογικής της αναποτελεσματικότητας που μπαίνει τροχοπέδη στην ανάπτυξη των αγώνων,  αλλά και χωρίς να κλείνουμε τα μάτια στις αδυναμίες που έχουμε, ξεπερνώντας τα εμπόδια που μας έβαζαν όσοι ήθελαν να μας πείσουν ότι η αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος.

Αντιπαλέψαμε την αντίληψη  του μικρότερου κακού, των μειωμένων απαιτήσεων.

Δε δεχτήκαμε να μετρήσουμε τις ανάγκες μας με το δικό τους μέτρο, να συνυπογράψουμε την αφαίρεση των μισθών μας, των δικαιωμάτων μας για να θωρακιστεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Γιατί την ώρα που η κυβέρνηση, το  Υπουργείο Υγείας παραπέμπουν στο αόριστο μέλλον την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός μας για άμεση επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα πριν από τις βάρβαρες μνημονιακές περικοπές του 2012 και την καταβολή του συνόλου των αναδρομικών που μας χρωστάνε, την ώρα που ο Υπουργός Οικονομικών απορρίπτει το αίτημα για άμεση επαναφορά του 13^ου και του 14^ου μισθού, επικαλούμενοι τη δημοσιονομική στενότητα, την ίδια ώρα μειώνουν και άλλο τη φορολογία των διανεμόμενων κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών από το 15% στο 10%. Γιατί την ίδια ώρα που η χώρα μας κρατάει τα σκήπτρα στις νατοϊκές δαπάνες δίνοντας το 2% του ΑΕΠ, ήτοι 4,2 δις ευρώ, για να σπέρνουν οι αμερικανονατοϊκοί φονιάδες το θάνατο, την ίδια ώρα υπάρχουν χιλιάδες ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτών.

Για αυτό και η Ομοσπονδία μας επεξεργάστηκε ένα διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για να έχουμε τη ζωή που μας αξίζει αλλά και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να το πετύχουμε.

Και το παλέψαμε. Έχοντας απέναντι μας όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και τους πρόθυμους ντελάληδες της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στις ίδιες τις γραμμές της Ομοσπονδίας.  Που άλλοτε με την εκκωφαντική τους σιωπή άλλοτε με κραυγές και με λάσπη, άλλοτε ανοιχτά άλλοτε συγκεκαλυμμένα, υπονόμευαν, συκοφαντούσαν και λοιδορούσαν τους αγώνες μας, διαστρέβλωναν τις θέσεις μας.  Έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να πλήξουν το κύρος της Ομοσπονδίας, για να καλλιεργήσουν κλίμα επανάπαυσης και εφησυχασμού. Δεν τα κατάφεραν. Δεν παραιτηθήκαμε. Δεν τα διπλώσαμε. Απεναντίας πεισμώσαμε ακόμη περισσότερο.

Δώσαμε μικρές και μεγάλες μάχες. Κάποιες τις κερδίσαμε, σε κάποιες αποσπάσαμε επιμέρους κατακτήσεις, κάποιες δεν στέφθηκαν με επιτυχία αλλά δεν αφήσαμε να περάσει το κλίμα απογοήτευσης.

Σταθήκαμε στο πλευρό των συναδέλφων σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν.

Δεν αφήσαμε κανέναν συνάδελφο ανυπεράσπιστο, μόνο του, απέναντι στις αυθαιρεσίες διοικήσεων, καταγγείλαμε τον αυταρχικό κατήφορο του Υπουργείου και της κυβέρνησης.

Αγωνιστικοί σταθμοί που ξεχώρισαν:

- Για το ιατρικό μισθολόγιο

Όλο το προηγούμενο διάστημα στην προμετωπίδα των αιτημάτων της Ομοσπονδίας ήταν η πλήρης αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών που είχαμε την περίοδο της κρίσης και η επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα πριν από τις περικοπές που επιβλήθηκαν με το μνημονιακό νόμο 4073/2012.

Η 48ωρη απεργία τον 5/2017 ενάντια στο νέο ιατρικό μισθολόγιο που αντί για τις πολυδιαφημιζόμενες «μικρές αλλά σημαντικές αυξήσεις» έφερε νέες μειώσεις στις καθαρές αποδοχές μας, όπως έγκαιρα είχαμε αποκαλύψει και μάλιστα αναδρομικά από 1/1/2017.

Ακολούθησαν δεκάδες παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις και μία τεράστια σε όγκο και απαιτήσεις δικαστική διεκδίκηση. Η συμμετοχή στην τριτανακοπή πάνω από 8.000 συναδέλφων, με την καθοριστική συμβολή των Ενώσεων,  έστειλε ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση  ότι δε νομιμοποιούμε στη συνείδηση μας την απόφαση του ΣτΕ που δικαίωνε μόνο όσους είχαν προσφύγει ατομικά, ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση όλων όσων μας έχουν κλέψει, δεν αρκούμαστε σε ότι περισσεύει από το δημοσιονομικό χώρο, ότι αρνούμαστε να ψαλιδίσουμε τις ανάγκες μας.

Αποτέλεσμα της πίεσης που ασκήθηκε ήταν η κυβέρνηση να δώσει ένα μέρος των αναδρομικών που μας χρωστάει. Αυτό είναι κοινή πεποίθηση στους συναδέλφους όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το κρύψουν και ταυτόχρονα απόδειξη ότι οι αγώνες έχουν αποτελέσματα.

- Παλέψαμε ενάντια στις απολύσεις των συναδέλφων επικουρικών, υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά των συναδέλφων επικουρικών ταυτόχρονα με τον αγώνα μας για μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και την κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων ανακύκλωσης της ανεργίας και διαιώνισης της εργασιακής ομηρίας. Ο αγώνας μας έκαμψε την αδιαλλαξία του Υπουργείου και είχε ως αποτέλεσμα οι συνάδελφοι να μην απολυθούν.

Με συνεχείς παρεμβάσεις της Ομοσπονδίας στο Ελεγκτικό Συνέδριο και την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας   για να μη μείνουν απλήρωτοι όταν μετά τη δημοσίευση αποσπάσματος της πράξης του Ι’ τμήματος του κλιμακίου προληπτικού ελέγχου, πάρεδροι δεν υπέγραφαν τα εντάλματα πληρωμής μέχρι την έκδοση του πλήρους σκεπτικού.

Σημαντικοί σταθμοί της δράσης που αναπτύξαμε: η απεργία στις 31/1, η σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε  στις 20/2 με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας για το συντονισμό της δράσης στην οποία συμμετείχαν με αποφάσεις τους η ΕΙΝΑΠ, 8 πρωτοβάθμια σωματεία νοσοκομείων και 5 επιτροπές αγώνα, η απογευματινή

συγκέντρωση και συναυλία στο Υπουργείο Υγείας στις 14/3.

- Ενάντια στον επαίσχυντο νόμο που διευθετεί το χρόνο εργασίας και απορρυθμίζει τις ζωές μας. Αποκαλύψαμε  το αντιδραστικό του περιεχόμενο, ματαιώσαμε τους σχεδιασμούς για την εφαρμογή του «opt out». Πετύχαμε να μείνει στα χαρτιά.

- Αποκαλύψαμε το αντιδραστικό περιεχόμενο των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση στην ιατρική εκπαίδευση. Επεξεργαστήκαμε τις δικές μας θέσεις για την ιατρική εκπαίδευση. Η κυβέρνηση ακολουθώντας την προσφιλή της τακτική, με διαδικασίες fast track, έφερε σαν τον κλέφτη στη Βουλή τροπολογία που καθιερώνει διενέργεια εξετάσεων 4 φορές το χρόνο σε 2 κέντρα πανελλαδικά και μάλιστα με βαθμό που θα αναγράφεται στον τίτλο της ειδικότητας. Στόχος της η διαμόρφωση γιατρών πολλών ταχυτήτων: μιας πλειοψηφίας φθηνού επιστημονικού δυναμικού με περιορισμένες δυνατότητες για επιστημονική εξέλιξη και λιγότερα δικαιώματα και μιας ελίτ επιστημονικής με επιτελικό ρόλο στις ιατρικές εργασίες, στην έρευνα, στην οργάνωση και διοίκηση του συστήματος υγείας και περισσότερα μισθολογικά και επαγγελματικά δικαιώματα. Η νέα πρόκληση της κυβέρνησης δεν έμεινε αναπάντητη. Άμεσα η ΟΕΝΓΕ έβγαλε ανακοίνωση καταγγέλλοντας τη συγκεκριμένη ρύθμιση και κάλεσε τις Ενώσεις να προχωρήσουν σε Γ.Σ., να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση του αγώνα. Αποτέλεσμα της δυναμικής αγωνιστικής παρέμβασης αλλά και της συνάντησης της ΟΕΝΓΕ με την ηγεσία του Υπουργείου στην οποία συμμετείχε και η ΕΙΝΑΠ αλλά και φοιτητές της Ιατρικής ήταν η μερική υπαναχώρηση της κυβέρνησης. Στη συνάντηση βέβαια αποκαλύφθηκαν και οι πραγματικές τους προθέσεις. Αυτοί που έλεγαν ότι πριν να νομοθετήσει η κυβέρνηση οποιεσδήποτε αλλαγές θα μας ενημέρωνε για να συζητήσουμε τις θέσεις της ΟΕΝΓΕ για την Ιατρική εκπαίδευση, που προσπαθούσαν να μας παραπλανήσουν, όταν είχαμε εκφράσει την κάθετη διαφωνία μας για το σύνολο των  προτάσεων του ΚΕΣΥ, λέγοντας ότι το ΚΕΣΥ δε νομοθετεί αλλά έχει συμβουλευτικό ρόλο, υπεραμύνθηκαν των αντιδραστικών αλλαγών, χωρίς καν να μελετήσουν τις θέσεις μας . Eίχαμε έγκαιρα επισημάνει ότι η κυβέρνηση επιδιώκει την προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών στην Ιατρική Εκπαίδευση ερήμην της Ομοσπονδίας, πίσω από τις πλάτες των γιατρών. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη συνάντηση που είχε με την Ε.Γ. της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε στις 7/5/18, ο Υπουργός Υγείας απέκρυψε το πραγματικό περιεχόμενο των υπουργικών αποφάσεων που περιλάμβαναν σοβαρές αρνητικές αλλαγές με κύριο χαρακτηριστικό την αναδιάρθρωση της δομής και του  περιεχομένου σε μια σειρά ιατρικές ειδικότητες. Συγκεκριμένες προτάσεις για τις ιατρικές εξειδικεύσεις που κάτω από την πίεση μας έγιναν αποδεκτές.

Έφτασε στο σημείο ο Υπουργός Υγείας στη συνάντηση στις 27/03 να πει ότι δεν έχουμε προτάσεις, όταν από την πρώτη στιγμή, έχουμε καταθέσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων για την ουσιαστική αναβάθμιση της ιατρικής εκπαίδευσης. Φάνηκε για μία ακόμη φορά ότι γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τους νοσοκομειακούς γιατρούς. Δεν τους πέρασε. Αναγκάστηκαν να αναδιπλωθούν. Να βγάλουμε συμπεράσματα συνάδελφοι τι θα είχαμε καταφέρει αν π.χ. περισσότερες Ενώσεις ακολουθούσαν το παράδειγμα της Ένωσης της Πάτρας που πραγματοποίησε μία πολύ πετυχημένη εκδήλωση με αυτό το θέμα.

- Η διεκδίκηση υπογραφής νέας κλαδικής συμφωνίας η οποία ήταν στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων της ΟΕΝΓΕ από την πρώτη στιγμή. Η Ομοσπονδία επανειλημμένως, από το 1^ο Γ.Σ., τον 9/2016 είχε αποφασίσει να απαιτήσει από το Υπουργείο την έναρξη διαπραγματεύσεων. Μας απάντησε δύο χρόνια μετά αφού είχε ψηφίσει όλα τα μέτρα σε βάρος μας. Αποδείχτηκε ότι ήθελε να μας σύρει σε ένα προσχηματικό διάλογο. Επιδίωκε να βάλουμε την υπογραφή μας στον ενταφιασμό των δικαιωμάτων μας. Δεν τους πέρασε. Έχουν την αποκλειστική ευθύνη για το πάγωμα των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή νέας κλαδικής συμφωνίας.  

- Ενάντια στα προνόμια των πανεπιστημιακών που εργάζονται στο σύστημα υγείας και τις αυθαιρεσίες τους σε βάρος των συναδέλφων γιατρών του ΕΣΥ.

- Ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα του Κατρούγκαλου.

- Με επανειλημμένες παρεμβάσεις για τον επανακαθορισμό των άγονων περιοχών και την κατάφορη αδικία δημόσιες μονάδες υγείας να θεωρούνται άγονες για τους επικουρικούς αλλά όχι και για τους μόνιμους συναδέλφους με αποτέλεσμα συνάδελφοι να μένουν εγκλωβισμένοι. Αποτέλεσμα των παρεμβάσεων μας ήταν στον τελευταίο πολυνόμο με το άρθρο 138 να χαρακτηριστούν ως άγονες επιπλέον περιοχές.

-Εκφράσαμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας, την ηθική και οικονομική στήριξη σε συναδέλφους που τυλίχτηκαν σε μία κόλλα χαρτί, που διώκονταν, στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, στον αγώνα των εργαζομένων άλλων κλάδων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Προσπαθήσαμε οι επεξεργασίες και οι παρεμβάσεις μας να φτάνουν παντού, σε κάθε Ένωση, σε κάθε εργαζόμενο, ενισχύοντας την αμεσότητα της Ομοσπονδίας, πολλαπλασιάζοντας τους δίαυλους επικοινωνίας. Σε αυτή την κατεύθυνση η Ομοσπονδία απέκτησε τη δική της ιστοσελίδα. Οι Ενώσεις απέκτησαν το δικό τους βήμα έκφρασης. Δεκάδες τα ερωτήματα που υπέβαλαν μέσω του site οι συνάδελφοι.

Οι παρεμβάσεις μας για προβλήματα της καθημερινότητας των συναδέλφων «άνοιξαν αυτιά», έδωσαν «ζωντάνια» σε Ενώσεις, ώθηση στη δράση τους. Και πράγματι έγιναν βήματα στη λειτουργία των πρωτοβάθμιων Ενώσεων και στην κινητοποίηση τους, ανασυγκροτήθηκαν Ενώσεις όπως στη Σάμο και στη Λέρο, απέχουμε πολύ όμως την ανάγκη ουσιαστικής κινηματικής δράσης. Έγινε προσπάθεια να ανταποκρινόμαστε άμεσα σε ερωτήματα Συλλόγων και συναδέλφων, σε απλά διαδικαστικά,  αλλά και σε πιο σύνθετα ζητήματα.

Παραλάβαμε μια Ομοσπονδία με τεράστια προβλήματα στην οργάνωση και τη δράση και της δώσαμε ουσιαστική υπόσταση και οντότητα. Μια  Ομοσπονδία που είχε χρησιμοποιηθεί αρχικά σαν σκαλοπάτι για την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και στη συνέχεια σαν δεκανίκι της στο κίνημα. Μία Ομοσπονδία που είχε μετατραπεί σε γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, σε σύμβουλο της κυβέρνησης. Τα τελευταία τρία χρόνια η Ομοσπονδία άλλαξε ρότα.  

Δεν μπορούμε ωστόσο, ούτε να κρύψουμε ούτε να υποκλινόμαστε στις αδυναμίες που παρουσιάσαμε, και αποφασιστικά πρέπει να αντιπαλέψουμε με γνώμονα πάντα την προώθηση του διεκδικητικού μας πλαισίου και την υπεράσπιση των συμφερόντων των συναδέλφων.

Πρέπει τον καθένα από εμάς και όλους μαζί να μας προβληματίσει ο χαμηλός βαθμός συσπείρωσης και δράσης των συναδέλφων. Ποια είναι η συμβολή μας σε αυτό τον κρίσιμο δείκτη. Πόσο στηρίζουμε τις Ενώσεις να αποκτήσουν ουσιαστική υπόσταση, οντότητα, μαζικότητα, να ξεπεράσουν εμπόδια. Και εδώ πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Υπήρχε καθυστέρηση παρά τα βήματα που σημειώθηκαν. Αυτό πρέπει να είναι το μόνιμο μέλημα μας. Γιατί χωρίς μαζικές, γερές Ενώσεις που είναι τα στηρίγματα της Ομοσπονδίας  οι διεκδικήσεις μας δε μπορούν να καρποφορήσουν.

Υπήρχαν περιπτώσεις που κάτω από το βάρος των εξελίξεων η υλοποίηση κάποιων αποφάσεων έμεινε πίσω. Όπως η απόφαση για τις θεματικές περιφερειακές συσκέψεις των Ενώσεων για την ιατρική ειδικότητα, η συλλογή υπογραφών ενάντια στις επιχειρούμενες αλλαγές.

Λειτουργία οργάνων

Εξασφαλίστηκε η σταθερή λειτουργία της Ε.Γ. και Γ.Σ. Με ουσιαστική συζήτηση, γόνιμο διάλογο και επεξεργασία ζητημάτων.  Δεν είχε τυπικό χαρακτήρα.

Διεκδικητικό πλαίσιο

Ø  Ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο και απολύτως δωρεάν σύστημα υγείας. Κατάργηση της επιχειρηματικής λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας. Υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Ø  Συνέχιση διαπραγματεύσεων για την υπογραφή νέας κλαδικής συμφωνίας με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο της ΟΕΝΓΕ.

Ø  Πλήρης, επαρκής και αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό των δημόσιων μονάδων Υγείας. Όχι στη λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Ø  Ανάπτυξη τμημάτων και κλινικών με αποκλειστικά κρατική ευθύνη, σε συνεργασία με την πανεπιστημιακή κοινότητα, με κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού για υψηλού επιπέδου, σύγχρονες, απολύτως δωρεάν, υπηρεσίες υγείας αξιοποιώντας το σύνολο του επιστημονικού δυναμικού, υψηλής ειδίκευσης που υπάρχει, και εξασφαλίζοντας όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για  την άσκηση του κλινικού και εκπαιδευτικού έργου,  για την προαγωγή της έρευνας και της επιστήμης. Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου που δίνει τη δυνατότητα στις Ιατρικές Σχολές, με πράξη Προέδρου ή Πρύτανη, μετά από απόφαση Συγκλήτου ή Συνέλευσης να ιδρύουν τμήματα και κλινικές.

Ø  Πλήρης στελέχωση του δημόσιου συστήματος υγείας και των πανεπιστημιακών κλινικών  με γιατρούς μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με μαζικές προσλήψεις για την κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων. Μονιμοποίηση των επικουρικών. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Μοναδική εργασιακή σχέση η μόνιμη, πλήρης και αποκλειστική απασχόληση.

Ø  Επανακαθορισμός των άγονων περιοχών με κριτήρια γεωγραφικά, πληθυσμιακά, επιδημιολογικά, κοινωνικά, οικονομικά. Ουσιαστικά οικονομικά και θεσμικά κίνητρα για τη στελέχωση των δημόσιων μονάδων υγείας στις άγονες περιοχές. Να κατοχυρωθεί το δικαίωμα μετάθεσης, μετά τη συμπλήρωση 5 ετών, σε όλους τους ειδικευμένους γιατρούς που υπηρετούν σε άγονες περιοχές, όχι μόνο σε άγονα τύπου Α’.

Ø  Επαναφορά του ιατρικού μισθολογίου στα επίπεδα του 2012. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού. Άμεση καταβολή του συνόλου των αναδρομικών.

Ø  Κατάργηση του Νόμου διευθέτησης του ωραρίου. Σταθερός ημερήσιος εργάσιμος χρόνος. 5ήμερο-6ωρο - 30ωρο, μία εφημερία την εβδομάδα, ρεπό την επόμενη μέρα.

Ø  Όχι στις εξετάσεις και σε κάθε είδος φραγμών για την έναρξη, τη συνέχεια της ειδικότητας ή την χορήγηση άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος. Μοναδικό προαπαιτούμενο για την άσκηση ιατρικής αποτελεί το πτυχίο. Η απόκτηση ειδικότητας πρέπει να είναι αναπόσπαστο και υποχρεωτικό μέρος της εκπαίδευσης των γιατρών. Κατάργηση της νομοθετικής ρύθμισης που προβλέπει την αναγραφή βαθμού στον τίτλο της ειδικότητας.

Ø  Κριτήριο για τον καθορισμό του αριθμού των ειδικευομένων στο σύνολό τους, αλλά και κατά ειδικότητα είναι η πλήρης κάλυψη των υγειονομικών αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, (λαμβάνοντας υπόψη νοσογόνους παράγοντες και επιδημιολογικούς δείκτες, τη γεωγραφική ιδιαιτερότητα της χώρας κλπ). Να απορροφάται το σύνολο των αποφοίτων των Ιατρικών Σχολών.

Ø  Ειδικό βάρος να δοθεί στο περιεχόμενο και τις συνθήκες εκπαίδευσης. Πλήρης ανάπτυξη των δημόσιων δομών που θα εμπλακούν στην εκπαίδευση των νέων γιατρών. Να ανοίξουν κατά αυτόν τον τρόπο νέες θέσεις ειδικότητας σε όλα τα επίπεδα (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, Τριτοβάθμια), ώστε να απορροφάται το σύνολο των νέων γιατρών. Απαραίτητη είναι η βελτίωση και ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού των κλινικών και των εργαστηρίων. Η εκπαίδευση να γίνεται βάση ενιαίου προγράμματος, με περιεχόμενο που θα ανταποκρίνεται στη σύγχρονη γνώση και τις εξελίξεις. Στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους να είναι και η συνεχής εκπαίδευση των ειδικών. Τα αιρετά Επιστημονικά Συμβούλια των νοσοκομείων να έχουν ουσιαστικό, αναβαθμισμένο ρόλο στην επίβλεψη και στον έλεγχο της ιατρικής εκπαίδευσης σε κάθε νοσοκομείο. Να υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής διδακτορικής διατριβής σε κάθε ειδικευόμενο.

Ø  Το επιστημονικό δυναμικό που θα αποφοιτά να είναι εξασφαλισμένο επαγγελματικά.

Ø  Αποκλειστική κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση για δωρεάν εκπαίδευση, επιμόρφωση όλων των γιατρών, για παροχή συγγραμμάτων και συμμετοχή σε επιστημονικά συνέδρια. Αποσύνδεση της εκπαίδευσης των ιατρών από τις επιχορηγήσεις των φαρμακευτικών εταιριών.

Ø  Μέτρα για την αναστροφή του ξεριζωμού και της μετανάστευσης νέου υψηλά ειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού.

Ø  Κατάργηση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος του Ν. Κατρούγκαλου

Ø  Ένταξη στα ΒΑΕ. Μέτρα προστασίας και ασφάλειας στην εργασίας. Μέτρα προστασίας της μητρότητας.

Η απόφαση του 10ου Συνεδρίου φιλοδοξούμε να αποτελέσει εργαλείο μαζικής, μαχητικής διεκδίκησης. Δίνουμε δυναμική απάντηση σε όσους μας θέλουν συνένοχους στο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Δυναμώνουμε τη φωνή μας απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία, στους διεκδικητικούς μας αγώνες, στην καθημερινή μας δράση, στις εκδηλώσεις, στην αλληλεγγύη, να διατρανώσουμε ότι δεν συνυπογράφουμε τα αντεργατικά – αντιλαϊκά τους μέτρα. Μαζικά, μαχητικά, συλλογικά συνεχίζουμε για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας.