Σάββατο 10 Απριλίου 2010

ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ

Τελικά υπογράφτηκε ο νέος Οργανισμός λειτουργίας του Γ.Ν. Ρόδου. Μέσα από πολλές αντιξοότητες, μέσα από παράδρομους και λεωφόρους γραφειοκρατίας και άρνησης. Μετά από πολλές παλινωδίες, υποσχέσεις που έμειναν υποσχέσεις.


Έπρεπε να ξεσηκωθούν θεσμικά και πολιτικά όργανα, να κινητοποιηθούν απλοί πολίτες, συμβούλια εργαζομένων, δήμαρχοι, νομάρχης, βουλευτές για να γίνει πραγματικότητα το αυτονόητο. Να γίνει πραγματικότητα η βάση της αναβάθμισης του Νοσοκομείου Ρόδου, που από προοριζόμενο για Περιφερειακό και εν δυνάμει Τριτοβάθμιο, να κινδύνευε να καταντήσει ένα Τοπικό Νοσοκομείο και εν δυνάμει ένα μεγάλο Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου.


Πολλά μπορεί να πει κανείς για την περσινή περίοδο κινητοποίησης. Και για αυτούς που προσπάθησαν αλλά και γι αυτούς που αντιστάθηκαν και προσπάθησαν να υπονομεύσουν την προσπάθεια αυτή. Μέχρι και τη τελευταία στιγμή, πριν τη τελική υπογραφή, έγιναν προσπάθειες περιορισμού της ανάπτυξης του Νοσοκομείου.


Μια πρώτη ματιά και προσέγγιση της προσπάθειας αυτής, μπορεί εύκολα να διακρίνει την μεγάλη επιρροή του ιδιωτικού αλλά και του μεγαλονοσοκομειακού τομέα, για τη διαφύλαξη κεκτημένων και προσόδων. Η λειτουργία Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου στο Γ.Ν. Ρόδου αποκόπτει μια μεγάλη ροή ασθενών σε νοσοκομειακά αλλά και ιδιωτικά κέντρα. Και φαντάζομαι οι πιέσεις θα ήταν μεγάλες. Η ίδρυση και λειτουργία Ογκολογικής Κλινικής και χημειοθεραπείας, αποκλείει σε μεγάλο βαθμό τη διοχέτευση ασθενών στα ίδια κέντρα που αποτιμούν παράφορα και αβάσταχτα οικονομικά για τον ασθενή, την προσφορά υπηρεσιών υγείας.


Η συνεχιζόμενη υστέρηση σε νοσηλευτικό προσωπικό, προκαλεί προβλήματα στην ομαλή λειτουργία του Νοσοκομείου και στην λειτουργία των ήδη υπαρχόντων Τμημάτων και Κλινικών αλλά και τροχοπέδη στην ανάπτυξη νέων. Ο νέος οργανισμός μπορεί, αν εφαρμοστεί να λύσει προβλήματα στο νοσοκομείο, αλλά ταυτόχρονα θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στη φυγή των ασθενών αλλά και στη διοχέτευση ασθενών στον ιδιωτικό και μεγαλονοσοκομειακό φορέα. Και εκεί είμαι σίγουρος ότι θα δοθεί μάχη και θα πρέπει να παρακαμφθούν εμπόδια και αγκυλώσεις.


Όλοι εμείς που προσπαθήσαμε να αναδείξουμε την σπουδαιότητα αλλά και την αναγκαιότητα της ύπαρξης και κατοχύρωσης του νέου οργανισμού του νοσοκομείου, οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε και να την αναδείξουμε. Η υλοποίηση του είναι το επόμενο μεγάλο βήμα και καθήκον, και ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί που την υποστηρίζουν.


Η συνεχιζόμενη επίσχεση των νοσοκομειακών γιατρών, προσπαθεί να αναδείξει τη συνεχιζόμενη κεντρική προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων σε βάρος ευαίσθητων τομέων της ελληνικής κοινωνίας. Πρώτιστα στην υγεία και την παιδεία. Δύο τομείς για τους οποίους το Σύνταγμα της χώρας και ο Νομοθέτης τοποθέτησε στη κορυφή των υποχρεώσεων του Κράτους προς τον Πολίτη.


Χρειαζόταν η περιπέτεια του κ. Ανδρέα Λοβέρδου για να πληροφορηθεί το πανελλήνιο με πόσες ελλείψεις, σε ανθρώπους, μηχανήματα και υλικά, λειτουργεί το ΕΣΥ, αν είναι βέβαια νοητό να αποδοθεί το ρήμα «λειτουργεί» σε έναν θεσμό ετοιμόρροπο σχεδόν από τη σύστασή του, έναν θεσμό που επιβεβαιώνει το λεχθέν «με τα λόγια χτίζω ανώγεια»; Χρειάζονταν, με αφορμή το πρόβλημα υγείας του υπουργού Εργασίας, οι ευκαιριακές κραυγές των καναλιών, που ούτε μνήμη έχουν ούτε μνήμη επιθυμούν να δημιουργήσουν, για να μάθουν όσοι προσφεύγουν στα δημόσια νοσοκομεία αυτό που ήδη γνωρίζουν άριστα, αφού το έχουν νιώσει κατ’ επανάληψη και το έχουν πληρώσει ακριβά;


Τρεις εβδομάδες πριν, ένα κορίτσι δεκαεπτά χρόνων, θύμα τροχαίου, πέθανε διακόσια μέτρα από το Κέντρο Υγείας της Ηράκλειας Σερρών επειδή μεταφέρθηκε, μαζί με τα υπόλοιπα θύματα, πάνω στην καρότσα ενός αυτοκινήτου, αφού δεν υπήρχε οδηγός για το ασθενοφόρο. Μπορεί να πέθαινε ακόμα κι αν τη διακόμιζε ασθενοφόρο. Αλλά τουλάχιστον τότε οι δικοί του δεν θα ’μεναν με το αγιάτρευτο παράπονο ότι το παιδί τους πήγε άδικα, παρατημένο κι αβοήθητο από αυτούς που έχουν την υποχρέωση να του σταθούν και να το βοηθήσουν. Ένα νεογέννητο προχτές έφυγε από κοντά μας γιατί εν υπήρχε παιδίατρος στο νησιωτικό νοσοκομείο και δεν υπήρχε μονάδα νεογνών στα Δωδεκάνησα. Τραυματίες από όλα τα νησιά, διακομίζονται στην υπόλοιπη Ελλάδα γιατί λείπουν νοσηλευτές από την ΜΕΘ του νοσοκομείου μας. Η λίστα των ασθενών για χειρουργείο φτάνει του 3-4- μήνες, γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι χειρουργικές αίθουσες. ‘Αδικα, φοβάμαι, πάνε και οι μαζικές και επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες μας. Φωνές ακούγονται από κάθε νησί, μικρό ή μεγάλο, της δικής μας πολυνησίας για τα θέματα υγείας. Όλα αυτά όμως έχουν μια βάση. Το Νοσοκομείο της Ρόδου. Αυτό πρέπει να αναβαθμιστεί, αυτό πρέπει να στελεχωθεί ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις όλων αυτών που ψάχνουν αποκούμπι και στήριξη στην δύσκολη ώρα που υγεία και η ζωή απειλείται.


Και μέσα σ’ αυτό το κύκλο της αυξανόμενης ζήτησης υπηρεσιών υγείας, μεγαλώνει λόγω οικονομικών δυσκολιών η προσέλευση ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία. Τα οποία αντί να ενισχύονται, υποβάλλονται σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση. Χωρίς κάποιοι να αντιλαμβάνονται ότι ένα από αγαθά που έχουν , παραμείνει πλέον απαραίτητα είναι η υγεία. Μπορεί ο καθένας μας, μέσα στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουμε, να κάνει περικοπές σε πολλά. Δεν μπορεί όμως, στο όνομα της συγκυρίας και των ευρωπαϊκών επιταγών, να κάνει εκπτώσεις στην υγεία του. Και το κυριότερο, δεν μπορεί το Κράτος να αμελεί, να παραμελεί και να υποβαθμίζει ένα από τα κυριότερα καθήκοντα του. Την παροχή ισόνομης και δίκαιης υπηρεσίας υγείας.


Για το λόγο αυτό, από μόνη της η υπογραφή του Οργανισμού του Νοσοκομείου, δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Το αντίθετο μάλιστα. Δημιουργεί υποχρεώσεις και θέτει στόχους. Εμείς που πέρσι τον Ιούλιο, γραφικοί για πολλούς και ρομαντικοί για άλλους τόσους, κάναμε την αρχή, δεν πρέπει να μείνουμε με την ικανοποίηση ότι ο σκοπός μας ολοκληρώθηκε. Απαιτούνται καινούριες προσπάθειες, νέοι αγώνες, μεγάλη επιμονή για να φτάσει το όραμα να γίνει πραγματικότητα.


Μπορεί να άλλαξαν πρόσωπα. Μπορεί να άλλαξαν κυβερνήσεις. Μπορεί να έχουμε περισσότερα εμπόδια. Έχουμε όμως ένα σκοπό, έχουμε ένα όραμα. Αυτό το Νοσοκομείο που μας πλήγωσε και μας πληγώνει να μην το χαρίσουμε σε κανένα.










Γιώργος Τριάντος


Χειρουργός – Διευθυντής ΕΣΥ


` πρ. Πρόεδρος Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών ΓΝΡ


Εκπρόσωπος στην Ομοσπονδία Νοσοκ/κών Ιατρών Ελλάδος

Δεν υπάρχουν σχόλια: