Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ..

Έχουμε λαλήσει. Το βλέπεις παντού γύρω σου. Ο κόσμος δεν είναι πια ίδιος.
Περπατάμε κατσούφηδες, οδηγούμε σαν τρελοί, είμαστε διαρκώς έτοιμοι για καβγά με οποιονδήποτε για κάθε ανθυπολεπτομέρεια της καθημερινότητάς μας.  Προχτές ένας απίθανος τύπος κόντεψε να με σκοτώσει με την BMW του, όταν θεώρησε ότι τον έκλεισα και με προσπέρασε τρέχοντας σαν τρελός για να μπει μπροστά μου και να πατήσει ξαφνικά φρένο! Ο τύπος ήθελε να πέσω πάνω του και να σκοτωθούμε και οι δύο (!) και ποιος ξέρει άλλοι πόσοι, επειδή θεώρησε ότι πληγώθηκε ο εγωισμός του...
Ενας τρελός, θα μου πείτε. Δεν νομίζω. Προφανώς δεν μετατραπήκαμε ξαφνικά όλοι στους... μανιακούς δολοφόνους με τις BMW, όμως σίγουρα η κρίση μας έχει χαλάσει. Μάλιστα, ίσως όχι τόσο αυτά που έχουμε ήδη βιώσει, αλλά περισσότερο η ψυχολογική πίεση που μας έχει δημιουργηθεί εν όψει όσων θα μας συμβούν τα επόμενα χρόνια.
Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον κάποιοι από τους πιο “χαλασμένους” Ελληνες είναι οι γιατροί.  Όχι οι μεγαλογιατροί του Κολωνακίου - αυτοί είναι το ένα τοις χιλίοις, αλλά εκατοντάδες νέα παιδιά που έφαγαν τα νιάτα τους διαβάζοντας, που ξεπέρασαν τεράστια ψυχολογικά εμπόδια για να μπουν στο πανεπιστήμιο, που έκαναν έξι χρόνια (δύσκολες) σπουδές, που όργωσαν την Ελλάδα για αγροτικά και ειδικότητες.
Παιδιά που τα περισσότερα απ’ αυτά, πιστέψτε το,  υποβλήθηκαν στη διαδικασία από ειλικρινή διάθεση να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.  Αυτοί οι άνθρωποι τριγυρνάνε, πια, γύρω μας σαν τα ζόμπι.  Χρόνια τους κορόιδευε η Νέα Δημοκρατία και τώρα απόλυτα ανήμπορο να κάνει κάτι για τον κρίσιμο τομέα της Υγείας αποδεικνύεται και το ΠΑΣΟΚ.
Εργάζονται υπό συνθήκες απόλυτα τριτοκοσμικές στα δημόσια νοσοκομεία, υπέστησαν τις μειώσεις μισθών και επιδομάτων, δεν είδαν ποτέ τις προσλήψεις που τους υποσχέθηκαν (ώστε να περιοριστούν οι εφημερίες στα επίπεδα που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση), ξημεροβραδιάζονται μέσα στον ανθρώπινο πόνο και συχνά τον θάνατο και πληρώνονται εφημερίες με τερτίπια και καθυστερήσεις 4-5 μηνών.
Έπειτα από έναν Γολγοθά, ο γιατρός - χειρουργός, παρακαλώ (αυτόν που εμπιστευόμαστε να μας “ανοίξει”), φτάνει να παίρνει 1.600 ευρώ στα 40 του και 9,60 ευρώ την ώρα μικτά στην εφημερία.  Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την ώρα που χειρουργεί έχει τον manager του νοσοκομείου στο τηλέφωνο -κυριολεκτικά!- να τον επιπλήττει γιατί έβαλε στον ασθενή αυτό το υλικό και όχι το άλλο που είναι φθηνότερο… αλλά αμφίβολης ποιότητας.
Είναι υποχρεωμένος να διώχνει τους ασθενείς που φτάνουν Σαββατοκύριακο στα επείγοντα και χρειάζονται άμεσα κάποια επέμβαση και να τους λέει «περάστε από Δευτέρα» γιατί τότε δουλεύουν οι οικονομικές υπηρεσίες που θα του δώσουν προέγκριση για τα υλικά που θα χρησιμοποιήσει...
Και έχεις και τη Μαριλίζα, να προσπαθεί, αυτούς του εξουθενωμένους γιατρούς και νοσηλευτές, να τους βάλει να εργάζονται επιπλέον και τα απογεύματα για να εξοικονομήσει πόρους το Νοσοκομείο. Πόρους τους οποίους είναι υποχρεωμένο το Νοσοκομείο να έχει εξασφαλίσει για την ασφαλή λειτουργία των Νοσοκομείων.  Καλεί γιατρούς, νοσηλευτές και παραϊατρικό προσωπικό, να μαζεύουν λεφτά από τον πολίτη-ασθενή και τα χρεοκοπημένα Ασφαλιστικά Ταμεία, για να πληρωθούν εφημερίες και υπερωρίες.
Να πληρώνουν οι πολίτες και τα Ταμεία, για κάτι που είναι συνταγματική υποχρέωση του Κράτους (κάθε σωστού κράτους φυσικά).  Και πως θα είναι δυνατόν να γίνει αυτό, όταν μόνο στο Νοσοκομείο Ρόδου, τα Ταμεία (το κράτος δηλαδή) χρωστάει 22.000.000 ευρώ;  Και όταν το ίδιο το Νοσοκομείο χρωστάει 90.000.000 ευρώ (60.000.000 περίπου αφαιρούμενων των χρεών των Ταμείων προς αυτό;).
Όταν τα Δημοτικά σχολεία έγιναν ολοήμερα, χρειάστηκαν τόσοι πολλοί δάσκαλοι ώστε οι λίστες των
επιτυχόντων του ΑΣΕΠ στέρεψαν εντελώς.  Κι ακόμα υπάρχουν κενά!  Όσοι έχουν στοιχειώδη σχέση με την Εκπαίδευση, το γνωρίζουν. Το Υπουργείο Υγείας ωστόσο, σκοπεύει να καλύψει τις ανάγκες που θα προκύψουν από το «φιλολαϊκό» αυτό μέτρο, εκ των ενόντων.  Διαγνωστικές, επεμβατικές και θεραπευτικές πράξεις θα γίνονται και το απόγευμα με σκοπό την προσέλκυση των απογευματινών πελατών του Ιδιωτικού Τομέα. Οι μόνιμοι γιατροί θα έχουν στο πλαίσιο των διευρυμένων δραστηριοτήτων τους τη δελεαστική δυνατότητα να αμείβονται με υπερωρίες και με τον τρόπο αυτό να αυξάνουν το εισόδημά τους.  Καταπληκτικό;  Μάλλον καταθλιπτικό, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι πρότινος, τρία ήταν τα πιο καυτά προβλήματα του γιατρών του ΕΣΥ:
α.  Ότι τους έβγαινε η ψυχή μέχρι να πληρωθούν τις δεδουλευμένες υπερωρίες
β. Ότι η εφαρμογή των διατάξεων της ισχύουσας νομοθεσίας περί των εφημεριών και των εβδομαδιαίων ορίων απασχόλησης(ΠΔ 88/99) είναι ανεκπλήρωτο αίτημά τους εδώ και πολλά χρόνια κι ότι η προσπάθεια τήρησης των διατάξεων αυτών οδήγησε την περασμένη Άνοιξη σε εφημεριακό κραχ… Πού να σφίξουν δηλαδή και οι απαιτήσεις!
γ.  Στα νοσοκομεία της επαρχίας ειδικά, είναι εντελώς εξωπραγματικό να μιλήσει κανείς για παράταση της νοσοκομειακής λειτουργίας με το υπάρχον δυναμικό. 7 γιατρούς θα πρέπει να διαθέτει κάθε τμήμα, σύμφωνα με την ΟΕΝΓΕ, προκειμένου να εκπονηθεί ασφαλές πρόγραμμα
εφημεριών.  Κι αυτό το νούμερο, απλά, δεν υπάρχει.__Τραγικό είπατε; Αυτή είναι η Ελλάδα__
Γ. ΤΡΙΑΝΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: