Φτάσαμε 30 Αυγούστου και ακόμα δεν έχουν κατατεθεί τα προγράμματα εφημέρευσης. Για ένα πρόβλημα υπαρκτό, που είναι γνωστό από ένα μήνα τώρα, δεν υπάρχει μια υπεύθυνη θέση και ένας υποτυπώδης σχεδιασμός.
Το πρότυπο εφημέρευσης που προτείνεται από το Επιστημονικό Συμβούλιο είναι γνωστό εδώ και μέρες. Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να κάνει ένα υπολογισμό, υπόθεση μιας ώρας, για να ξέρουμε πόσο κοστολογείται, αν μπορεί να καλυφθεί από το νοσοκομείο, αν ισχύουν οι μικτές εφημερίες, αν μπορούν να μετατραπούν σε ορισμένες ειδικότητες οι ενεργείς σε ετοιμότητας.
Με μια ΔΥΠΕ που κινείται στα όρια της ύπνωσης, της ανυπαρξίας και της κουτοπονηριάς με διφορούμενες προφορικές οδηγίες, με ένα υπουργείο που ψάχνεται ανάμεσα στο κουνούπι του Νείλου και στη σύγχυση της αδράνειας, με μια διοίκηση μπλεγμένη σε προβλήματα υποστελέχωσης και οικονομικού πανικού, δεν μπορείς να περιμένεις αρκετά πράγματα.
Εμείς που ζήσαμε τις κινητοποιήσεις της προηγούμενης περιόδου, όχι στο μακρύ παρελθόν, θυμόμαστε την κινητοποίηση που υπήρχε. Σας θυμίζει τίποτα από όλα αυτά τώρα; Την ώρα που στην ουσία προτείνεται η συρρίκνωση και υποβάθμιση του Νοσοκομείου, την ώρα που τέσσερεις κλινικές βασικής προτεραιότητας και πληρότητας γίνονται δύο, την ώρα που οι ήδη υπάρχουσες λειψές χειρουργικές αίθουσες από τέσσερεις γίνονται δύο, την ώρα που από κρίσιμες κλινικές και τμήματα αποσπώνται νοσηλευτές.
Τι κάνει κανείς, όταν έχουμε νέο οργανισμό και δεν έχουμε προσλήψεις; Τι να κάνει κανείς όταν η Ψυχιατρική δε δουλεύει λόγω έλλειψης γιατρού; Τι να κάνει κανείς όταν και εμείς σιγά - σιγά μαθαίνουμε να μένουμε αμέτοχοι από όλο το παιχνίδι της προγραμματισμένης απαξίωσης του Νοσοκομείου. Και πώς θα συνεχίσουμε στο παιχνίδι αυτό, όταν η απειλούμενη συρρίκνωση και συγχώνευση των Κλινικών, μάλλον ανακούφιση και ευχαρίστηση θα φέρει στους ανίκανους του Υπουργείου και της ΔΥΠΕ. Είναι επικίνδυνη απόφαση η συγχώνευση κλινικών και η αποδυνάμωση κρίσιμων τμημάτων. Είναι μια απόφαση που ίσως γίνει μπούμεραγκ στα κεφάλια διοικούντων, γιατρών, νοσηλευτών και ασθενών. Έχουμε μάθει πια στο πετσί μας, ότι το προσωρινό έχει περισσότερες πιθανότητες να μείνει και όχι να διορθωθεί. Και τότε ίσως να χρειάζεται να ξαναρχίσουμε από την αρχή. Με πιο επώδυνα μέτρα και πιο δύσκολες συνθήκες.
Για ποια ολοήμερη λειτουργία του Νοσοκομείου μιλάμε. Με ένα υπό απόσυρση αξονικό τομογράφο, με βασικές ελλείψεις ιατρικού και υγειονομικού υλικού, με ένα προσωπικό εξουθενωμένο και το σημαντικότερο χωρίς την απαραίτητη οικονομοτεχνική μελέτη και τον προγραμματισμό. Ένας νόμος που υποτίθεται ότι από 1ης Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να εφαρμόζεται, ακόμη δεν έχει εξασφαλίσει τις απαραίτητες υπουργικές αποφάσεις. Και αν φτάσουμε στο σημείο να αναπολούμε πρόσφατες ηγεσίες του Υπουργείου, τότε θα είμαστε υπόλογοι που τις καταδικάζαμε. Θα είμαστε υπόλογοι γιατί αφήνουμε το μέλλον μας σε χέρια ανθρώπων που αποδεικνύονται εκ των πραγμάτων ανεπαρκείς και επικίνδυνοι να χειριστούν το μεγάλο κεφάλαιο Υγεία που έχουν στα χέρια τους.
Είμαστε όλοι συνένοχοι μέσα στην αγωνία μας. Συνένοχοι γιατί αποτελούμε κομμάτι αυτής της φαρσοκωμωδίας που παίζεται στη πλάτη μας. Μοιρολατρικά και κακομοίρικα βλέπουμε την καθημερινή απαξίωση του γιατρού, του νοσηλευτή αλλά προπάντων του ασθενή. Όσες προσπάθειες και αν καταβάλλουμε, νοιώθουμε ότι πάνε στον πάτο του βαρελιού που υπάρχει μέσα σε κάθε ΔΥΠΕ και σε κάθε προθάλαμο Υπουργείου. 18.000.000 εκατομμύρια ευρώ χρωστάνε τα Ταμεία στο Νοσοκομείο. Και κανένας εγκέφαλος δεν βρέθηκε να πει και να κάνει πράξη το απλό. Να δοθούν 500.000 από τα χρέη στο Νοσοκομείο για να καλυφθούν οι εφημερίες και οι προσλήψεις των εποχιακών. Τόσο απλά. Ίσως επειδή είναι απλά είναι και δύσκολα. Βλέπεται οι σύμβουλοι, οι τεχνοκράτες που κατακλύζουν κάθε γωνιά Υπουργείου, Γεν. Γραμματείας και Μεγάρου μάλλον έχουν σαν σημαντικότερη προτεραιότητα να βάλουν φρουτάκια, να μειώσουν συντάξεις, να ληστέψουν τις μίζερες συντάξεις, να χρηματοδοτήσουν τις κακόμοιρες τις τράπεζες.
Και αλλοίμονο σε σένα απλέ άνθρωπε που τρέχεις να καλύψεις τα ακάλυπτα, σε σένα γιατρέ που ψάχνεις να βρεις κρεβάτι και χειρουργική αίθουσα ή χώρο άδειο στη ΜΕΘ και τη Μονάδα Εμφράγματος, αλλοίμονο σε σένα νοσηλευτή που από 20 ασθενείς που είχες μέχρι τώρα στις παθολογικές και χειρουργικές κλινικές τώρα θα έχεις 36.
Τουλάχιστον μη μας κόβετε και την ελπίδα και το δικαίωμα να σας κρίνουμε και να μιλάμε.Γιώργος Τριάντος
Χειρουργός – Διευθυντής ΕΣΥ
Εκπρόσωπος ΕΙΝΡ στην ΟΕΝΓΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου