ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ..... ΚΡΑΞΙΜΟ..

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Απορώ πραγματικά γιατί έχετε αγανακτήσει με την εισήγηση της 2ης ΥΠΕ ώστε να παραμείνει το Νοσοκομείο Ρόδου και τα ΚΥ και Περ. Ιατρεία στη Β' Ζώνη. 

Ποια δείγματα δηλαδή είχαμε έως τώρα, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε οτι θα ήταν αρωγός και συμπαραστάτης στην προσπάθεια και τη προσφορά μας; Όταν η κ. Παπανικολάου τόλμησε να πει στη συγκέντρωση στο γραφείο του Διοικητή "ας πεθάνει και κανένας"; Όταν ο κ. Ζώτος, με τρόπο απροσχημάτιστα προκλητικό συμπεριφέρεται με σε γιατρούς και νοσηλευτές και σε Διοίκηση ως να επρόκειτο για δουλοπάροικους και υπηκόους υποανάπτυκτης αφρικανικής χώρας. 

Όταν οι εκ Δωδεκανήσων ορμώμενοι Υποδιοικητές παριστάνουν τους απολογητές της ξεδιάντροπης εφαρμογής πολιτικής απαξίωσης του Νοσοκομείου της Ρόδου και των υπολοίπων νησιών; Και δεν έχουν την στοιχειώδη ευθιξία και λεβεντιά να παραιτηθούν καταγγέλλοντας αυτές τις πολιτικές; Δηλαδή ανταλλάσσουν μια διορισμένη προσοδοφόρα θέση με το ξεπούλημα της ελπίδας και της αναβάθμισης της Υγείας;

Λυπάμαι αγαπητοί συνάδελφοι, αλλά όσες παραιτήσεις και να υποβάλλουμε δεν πρόκειται να ιδρώσει το αυτί κανενός. Στρατιές ανέργων γιατρών περιμένουν να διοριστούν, αποδεχόμενοι ακόμα και δουλοπαροικές συμβάσεις μπροστά στο φάσμα της ανεργίας που έχει κυριεύσει και τον άλλοτε σεβαστό κλάδο των Νοσοκομειακών Γιατρών. Εκεί έχουν οδηγήσει τον κάθε νέο επιστήμονα, στην απαξίωση, ώστε να είναι εύκολα διαχειρίσιμος και διαθέσιμος.

Και αν κάποια στιγμή αναρωτηθούμε που είναι οι βουλευτές μας και οι υπόλοιποι άρχοντες, μη βασανίζεστε πολύ για να βρείτε τη λύση. Αν δείτε και ξαναδιαβάσετε τι έκαναν όταν το φάσμα της χρεωκοπίας της υγείας σε τοπικό επίπεδο είχε κάνει την εμφάνισή του, η απάντηση είναι εύκολη. Ένα ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε γένια ξανά άφησαν, ούτε με παραιτήσεις ξανά απείλησαν  ούτε στο Νοσοκομείο ξανά φάνηκαν. Αντίθετα σκίζονται για τον τουρισμό, την κρουαζιέρα, μη μπορώντας να κατανοήσουν όλοι αυτοί οι επισκέπτες που πιθανόν να έρθουν τι υποδομές υγείας θα αντιμετωπίσουν. Δίνουμε μάχες και απειλούμε με παραιτήσεις για τα στρέμματα δόμησης και την κλίση εδάφους των οικοπέδων όταν δεν αντιλαμβάνονται την επικίνδυνη κλίση που έχει πάρει το σκάφος της Υγείας στη περιοχή μας. 

Ανακοινώνουμε στεφανιογράφους και ογκολογικά όταν την ίδια στιγμή το Νοσοκομείο στενάζει από ελλείψεις και αδυνατεί στοιχειωδώς να ανταπεξέλθει στην καθημερινή πρωινή λειτουργία του και τις εφημερίες.

Τι ιδέα έχουν από νοσοκομεία και προβλήματα υγείας όλοι αυτοί που έχουν ΔΙΟΡΙΣΘΕΙ σε ΥΠΕ κλπ κλπ; Ποια είναι η προϋπηρεσία τους σε ενεργό και μάχιμη ιατρική και νοσηλευτική; Όλη τους η δραστηριότητα και επιμέλεια πάντα ήταν δοσμένη σε διορισμένες βιοποριστικές θέσεις. Τι άλλο δηλαδή περιμέναμε από όλους αυτούς; Να πάνε κόντρα στο χέρι που τους ταΐζει; Να χάσουν τη θέση τους επειδή πρέπει να πάνε κόντρα και να βοηθήσουν το Νοσοκομείο και της δομές υγείας του τόπου μας; Αν το πιστεύουμε αυτό είμαστε αφελείς και αιθεροβάμονες. Διαχρονικά όλοι αυτοί παρασιτούν σε βάρος της δουλειάς μας και της προσφοράς μας. Με το δικό μας κόπο και τη δικιά μας αγωνία χτίζουν το δικό τους βιογραφικό και το δικό τους δίκτυο συνενοχής και συνεργασίας. 

Δεν είναι η ομαδική παραίτηση η λύση. Και το ξέρουμε πολύ καλά γιατί δεν είναι και γιατί δεν πρόκειται να γίνει. 

Πρέπει αυτή κοροϊδία να πάρει τέλος. Και το μόνο που φοβούνται είναι η δημόσια απαξίωσή τους. Το κοινώς λεγόμενο "κράξιμο". Αυτό φοβούνται, αυτό λογαριάζουν. Το τοπικό πολιτικό κόστος. Το μέλλον τους.

Εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε, όχι πλέον γενικά και αόριστα. Επώνυμα, με όνομα, διεύθυνση και φωτογραφίες. Και πρόσκληση σε δημόσιο διάλογο. Μπροστά σε γιατρούς, νοσηλευτές, ασθενείς, δημοσιογράφους, κάμερες και φώτα. Και ας μην έλθουν. Η καταγγελία μέσα από τα blogs και τις ανακοινώσεις κάπου εξαντλούνται. Μόνο το φως, μόνο η πρόκληση-πρόσκληση μπροστά σε όλους έχει πλέον σημασία. 

Σε εμάς πλέον μένει να αναλάβουμε και το κόστος αλλά και την υποχρέωση να ξεσκεπάσουμε όλο αυτό τον ιστό που καπηλεύεται και εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους στο χώρο του Νοσοκομείου και τις υπόλοιπες δομές Υγείας.

Αυτοί είναι υπόλογοι απέναντι στους ασθενείς, αυτοί πρέπει να δώσουν λύσεις ή να πάνε σπίτια τους.

Όχι εμείς που ξέρουμε ποιοί είμαστε, που πάμε και τι προσφέρουμε.

Γιώργος Τριάντος

Χειρουργός - Διευθυντής ΕΣΥ Γ.Ν. Ρόδου

Εκπρόσωπος ΕΙΝΡ-ΚΥ στην ΟΕΝΓΕ