Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και αφορούν το σύνολο των Ελλήνων φορολογουμένων και ασφαλισμένων πολιτών:
'Πού καταλήγουν τόσα χρήματα που καταβάλλονται για την Υγεία, με τη μορφή εισφορών και φόρων';
'Γιατί το κράτος δείχνει αυτή την εξαιρετική απροθυμία να προσφέρει τις υπηρεσίες περίθαλψης που αρμόζουν σε έναν λαό χώρας – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης';
'Πώς γίνεται να έχουμε από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές και τις χειρότερες υπηρεσίες';
'Είναι δυνατό να εξοικονομείται 1 δισεκατομμύριο ευρώ από κρατικές δαπάνες για φάρμακα και νοσοκομειακές δαπάνες και την ίδια ώρα το κράτος να χρωστάει σε όλους τους προμηθευτές της Υγείας';
Παράδοξο
Το ελληνικό παράδοξο βασιλεύει και στο χώρο της περίθαλψης, όπως και σε όλους τους τομείς που έχει αναλάβει να 'διαχειρίζεται' το κράτος.
Μελέτες δείχνουν ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι καταβάλλουν από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στην Ευρώπη.
Το 34% του συνολικού κόστους εργασίας στη χώρα μας αφορά εργοδοτικές και εισφορές εργαζομένων, όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη δεν ξεπερνά το 31%.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι στις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες το κράτος επιστρέφει, με τη μορφή κοινωνικών παροχών, μεγάλο μέρος των πόρων που εισπράττει από εργοδότες και ασφαλισμένους.
Στη χώρα μας, οι πόροι των Ταμείων και των φορολογουμένων γενικότερα, καταλήγουν στις τσέπες των λίγων.
Μίζες και διαφθορά υπάρχουν παντού στην Ευρώπη, αλλά κάτι μένει και για τους πολίτες...
Στην Ελλάδα, αρκούμαστε σε πλουσιοπάροχες αγορές πολεμικού υλικού, υπό τον βαρύγδουπο τίτλο 'αμυντικές δαπάνες'.
Πολιτικοί δανδήδες αγωνιούν δήθεν για τη θωράκιση της εθνικής μας άμυνας.
Άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον του τόπου και έχουν...παραλείψει να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία, εμφανίζονται ως υπερπατριώτες.
Με το αζημίωτο, όπως μαρτυρά η περίπτωση του πρώην υπουργού Άμυνας που εξετάζουν τα δικαστήρια.
Σεντόνια
Οι ίδιοι άνθρωποι που περιγράφουν τη χώρα με αριθμούς και ποσοστά, αδιαφορούν πλήρως για τον κοινωνικό της ιστό.
Τσακίζουν τη σπονδυλική της στήλη, με το επιχείρημα ότι η χώρα πρέπει να ζήσει...
Ποιούς τιμωρούν όταν τα νοσοκομεία δεν έχουν σεντόνια για τους αρρώστους; Τους κλέφτες ή τους μόνιμους αιμοδότες του ελληνικού κράτους;
Για την προστασία τίνος θα χρησιμοποιηθούν (αν χρησιμοποιηθούν) τα πανάκριβα όπλα που αγοράζουν; Μήπως εκείνου, που σήμερα τού στερούν το δικαίωμα να ζει αξιοπρεπώς;
Το ελληνικό παράδοξο βασιλεύει...
Από την αρχή του έτους λειτουργεί ο μεγαλύτερος φορέας παροχής περίθαλψης: Ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), με τα 9,5 εκατομμύρια ασφαλισμένους.
Στο βραχύ του βίο, οι ασφαλισμένοι έχουν υποστεί τα πάνδεινα. Κλήθηκαν να πληρώσουν από την τσέπη τους για φάρμακα και εξετάσεις, λόγω χρεών του ΕΟΠΥΥ προς τους προμηθευτές του.
Κλήθηκαν, επίσης, να πληρώνουν τις παρακλινικές τους εξετάσεις, ενώ οι πολλοί συμβεβλημένοι με τον Οργανισμό γιατροί τους ζητούν επιπλέον 10 ευρώ για επίσκεψη.
Το ανησυχητικό είναι ότι – λόγω εκλογών – κανένας δεν ασχολείται και πολύ σοβαρά με τα χρέη και τη βιωσιμότητά του.
Στην παρούσα φάση, το πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται και τόσο για τον ΕΟΠΥΥ. Αγωνιά για την εκλογή βιώσιμης κυβέρνησης για τον 'τόπο'...
Στο μεταξύ, ο 'τόπος' (όχι τα βουνά και οι κάμποι, αλλά οι άνθρωποί του) στενάζει από την πολιτική ανυπαρξία.
Και καλείται - στις προσεχείς εκλογές - να δημιουργήσει πολιτική ύλη από το κενό...
Δημήτρης Καραγιώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου