Ήγγικεν η ώρα: Ποιός θα απολογηθεί πρώτος;

Αυτό που άλλοι εύχονταν και άλλοι απεύχονταν είναι πλέον γεγονός:
ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ: Παράνομη η τροπολογία Αβραμόπουλου - Πληρώνονται οι εφημερίες μέχρι τέλους Ιουνίου και μετά αρχίζει το δράμα.

Οι εναλλακτικές :

1. Επανέρχεται ο Ιησούς επί γής και στο γάμο της Αριστοτέλους ευλογεί τις εξαγγελίες και ώ του θαύματος αυτές γίνονται 4000 γιατροί και συνεχίζεται ο γάμος.
2. Δεν γίνεται τίποτα και όλο το προσωπικό του Υπουργείου Υγείας και των ΔΥΠΕ εφημερεύει στα νοσοκομεία και το πρόβλημα μισομπαλώνεται.
3. Τσούκαλος και Λαοπόδης αναλαμβάνουν δράση και εγκαθίστανται στο Υπουργείο, λαμβάνουν άμεσα μέτρα και το πρόβλημα επιλύεται.
4. Υπογράφεται Κλαδική Σύμβαση Εργασίας και οι εφημερίες από 2 γίνονται 29 με δύο ρεπό για κάθε γιατρό.
5. Δεν γίνεται τίποτα και όλοι είναι ευτυχισμένοι.
6. Ντυνόμαστε με την αξιοπρέπειά μας και κάνουμε ντου.

Ας σοβαρευτούμε όμως. Κάποιοι αποφάσισαν, κάποιοι εξήγγειλαν, κάποιοι συμφώνησαν κάποιοι διαφώνησαν. Όλοι όμως πρέπει να καταλάβουν οτι δεν πάει άλλο.

Το Υπουργείο θα πρέπει να καταλάβει οτι δεν υπάρχει πλέον χρόνος και αιτία για παλινωδίες και στείρες εξαγγελίες

Οι συνδικαλιστές θα πρέπουν να καταλάβουν οτι δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια για παιχίδια πολιτικών σκοπιμοτήτων και ρεβανσισμών σε βάρος των συναδέλφων. Η σκοπιμότητα της πολιτικής ή επικοινωνιακής επιτυχίας δεν πρέπει να βγεί σε βάρος του σκοπού και της επιδίωξης του συνόλου των γιατρών. Και ο σκοπός και η επιδίωξη δεν είναι παρά μιά και μόνη: Αξιοπρεπής εργασία, αξιοπρεπής αμοιβή, αξιοπρεπής άσκηση της ιατρικής.

Βαριά είναι η πολιτική ευθύνη. Είναι τόσο βαριά που όλοι εξαφανίζονται για μην την αναλάβουν. Και ποιός θα βγεί να αναλάβει το αδιεξόδο που δημιουργείται μετά την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που βγάζει παράνομη τη τροπολογία Αβραμόπουλου; Ποιός θα απολογηθεί για τη ταλαιπωρία εκατοντάδων συναδέλφων που ταλαιπωρήθηκαν, απειλήθηκαν, εκβιάστηκαν για πληρωθούν μετά πό έξη μήνες;

Να είστε σίγουροι οτι δεν θα βρεθεί κανείς να απολογηθεί. Κανένας δεν θα αισθανθεί τη παραμικρή ενοχή ούτε την ανάγκη να πεί "συγγνώμη". Το γιατί είναι γνωστό. Στην πολιτική δεν υπάρχει αυτή η λέξη στο λεξιλόγιο.

Ας υποτεθεί οτι από 1η Ιουλίου όλα τα Νοσοκομεία καταθέσουν προγράμματα 48ώρου και κλπ. Τι θα γίνει; Θα εφημερέυσουν οι υπεύθυνοι γι΄αυτό το χάλι; Μην αυταπατάσθε συνάδελφοι. Εμείς πάλι θα εφημερεύσουμε. Με την απειλή του Εισαγγελέα, με τη πίεση του κόσμου με τη δικιά μας παλιομοδίτικη ευασθησία και υπευθυνότητα. Και μετά θα ζητάμε διάλογο. Άλλοι θα πρέπει να ζητήσουν διάλογο. Άλλοι θα πρέπει να τρέξουν για να προλάβουν. Εμείς δεν έχουμε και τίποτα άλλο να χάσουμε. Να μας ξευτιλίσουν περισσότερο δεν μπορούν. Να υποβαθμίσουν το έργο μας περισσότερο δεν γίνεται. Ο βρεγμένος βροχή δε φοβάται.

Ο πολιτικός, ο πολιτικάντης, ο φτηνός πολιτευτής, έχει όμως ένα φόβο. Το image. Το προφίλ το ατσαλάκωτο. Αυτό μπορεί να χαλαστεί; Αυτό μπορεί να αποκαλυφθεί; Μπορούμε να ξεγυμνώσουμε το μοντέλο και να αποκαλύψουμε το απέραντο κενό; Αν μπορούμε έχουμε ελπίδα. Αλλοιώς η επικοινωνιακή πολιτική και οι δεσμοί αίματος μεταξύ πολιτικών και παράκεντρων θα είναι πάντα ισχυρότερη από την αγωνία και την εξουθένωση του κάθε σωστού γιατρού του ΕΣΥ. Γιατί υπάρχουν και αρκετοί που έχουν κάβα και δεν ανησυχούν. Κάβα οικονομική, πολιτική, παραοικονομική και διαχρονική. Είναι οι σύγχρονοι χαμαιλέοντες και σουπιές, πάντα επίκαιροι, παντα γνωστοί αλλά κατά παράδοξο τρόπο πάντα επιβιώνοντες.