Ατέλειωτες ώρες δουλειάς, χωρίς εκπαίδευση και έρευνα. Απλήρωτη εργασία. Έκθεση σε ευθύνες που δεν αναλογούν σε έναν νέο γιατρό...
Είναι ένα μικρό μέρος της σκληρής καθημερινότητας, στην οποία καλούνται να ανταπεξέλθουν οι ειδικευόμενοι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία.
Οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, τους μετατρέπουν σε “υποζύγια” του συστήματος και η εκπαίδευση, την οποία πρέπει συγκροτημένα να λάβουν, επαφίεται στον...πατριωτισμό των διευθυντών τους.
Αποκαλυπτικό είναι το υπόμνημα του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”:
Κρίσιμος παράγοντας στον τομέα της Υγείας είναι οι νέοι ειδικευόμενοι γιατροί, οι οποίοι εκπαιδεύονται και ασκούνται στα δημόσια νοσοκομεία, με σκοπό να αποκτήσουν την ειδικότητα που έχουν επιλέξει.
Είναι περισσότεροι αριθμητικά, νεότεροι σε ηλικία με μεγαλύτερη διάθεση και όρεξη για μάθηση. Εξαιτίας του παγώματος των διορισμών μόνιμου προσωπικού, λόγω μνημονίων (καθώς και των συνταξιοδοτήσεων), ένα μεγάλο κομμάτι της ευθύνης και του βάρους λειτουργίας των νοσοκομείων πέφτει στις πλάτες τους.
Οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στα δημόσια νοσοκομεία κάθε άλλο παρά ευνοούν την εκπαίδευση των νέων γιατρών.
Ο ειδικευόμενος γιατρός στο σημερινό ΕΣΥ, έτσι όπως έχει δομηθεί και λειτουργεί, χρησιμοποιείται περισσότερο ως ένα μπάλωμα στις τεράστιες...τρύπες του συστήματος Υγείας, χωρίς να υπάρχει η πρόθεση να εκπαιδευτεί και να εξειδικευτεί.
Ωράριο
Έτσι η καθημερινότητα του ειδικευόμενου γιατρού περιλαμβάνει:
Ατελείωτες ώρες δουλειάς, (σε καμιά περίπτωση το…εκ του νόμου σταθερό πρωινό ημερήσιο επτάωρο με έως επτά εφημερίες).
Χωρίς έρευνα, χωρίς εκπαιδευτικό πρόγραμμα συγκροτημένο, όμοιο ανά ειδικότητα και υποχρεωτικό, εποπτευόμενο από τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας ή και εξειδικευμένα κατά Υγειονομική Περιφέρεια (ΥΠΕ), λαμβάνοντας υπόψη ιδιαίτερες υγειονομικές ανάγκες των κατά τόπους πληθυσμών.
Η εκπαίδευση των ειδικευόμενων εναπόκειται επί της ουσίας στην καλή διάθεση, αλλά και στα επιστημονικά ενδιαφέροντα και εξειδικεύσεις του διευθυντή (ή γενικά των ειδικευμένων γιατρών) της εκάστοτε κλινικής.
Ενδεικτικό των προθέσεων της κρατούσας θέσης και πρακτικής είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα (ούτε στα χαρτιά!) δομημένο και σύγχρονο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ανά ειδικότητα πέρα από το γενικόλογο, ασαφές (και πάντως, παρωχημένο) διάγραμμα του Προεδρικού Διατάγματος 415/ 94.
Απλήρωτοι
Οι ειδικευόμενοι υποχρεώνονται σε απλήρωτη εργασία, λόγω των υπεράριθμων εφημεριών (πολύ πέραν του πλαφόν των επτά ενεργών) που αναγκάζεται ένας μεγάλος αριθμός γιατρών να κάνει με σκοπό να καλυφθούν οι ανάγκες της εκάστοτε κλινικής, λόγω των ασύλληπτων ελλείψεων σε νέους γιατρούς.
Δεν υπάρχει η πρόνοια από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας να καλύπτεται με ομαλότητα έστω αυτή η ξεπερασμένη αναλογία ένας ειδικευόμενος ανά πέντε κλίνες.
Εκτίθεται σε ευθύνες, που τις περισσότερες φορές δεν αναλογούν στο νέο γιατρό. Λόγω των ελλείψεων και των περικοπών στους εφημερεύοντες ειδικευμένους ιατρούς, υπάρχει προφανής αναντιστοιχία σε σχέση με τις ανάγκες.
Κενές
Στο νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”, περισσότερες από 200 θέσεις ειδικευμένων γιατρών παραμένουν κενές και χωρίς δυνατότητα να προκηρυχθούν. Θα ήταν πολλαπλάσιες, εάν δεν είχαν χαθεί δεκάδες θέσεις λόγω των συγχωνεύσεων και καταργήσεων στους νέους οργανισμούς των νοσοκομείων.
Οι ειδικευόμενοι αντιμετωπίζουν μόνοι τους περιστατικά για τα οποία δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία και εξειδίκευση. Το γεγονός αυτό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους ασθενείς, πέρα από τις διαρκείς συνθήκες πίεσης και στρες για τους ίδιους.
Συνακόλουθη είναι η έκθεσή τους σε επαγγελματικούς κινδύνους, εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας.
Προβλήματα
Δεν είναι άλλωστε λίγα τα περιστατικά γιατρών με σοβαρά προβλήματα υγείας που εκδηλώθηκαν κατά την διάρκεια της εργασίας τους. Στην εντατική του νοσοκομείου “Ευαγγελισμός” νοσηλεύτηκαν πρόσφατα νέοι γιατροί με εγκεφαλικό και ανακοπή.
Πλήθος είναι οι άλλοι παράγοντες κινδύνου (βιολογικοί, χημικοί, μολυσματικοί) στους οποίους εκτίθενται.
Επιπλέον, είναι οι κύριοι αποδέκτες της έντασης – και επιθέσεων – από πλευράς αγανακτισμένων (δικαίως) συνοδών που τους αντιμετωπίζουν ως υπαίτιους των προβλημάτων των δημόσιων νοσοκομείων.
Απειλές
Βιώνουν την αδιαφορία, κάποιες φορές και απειλές από τους προϊσταμένους τους, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά του, όπως ρεπό, εκπαίδευση, δεδουλευμένα.
Σύμφωνα με το σωματείο, είναι προφανές πως η κατάσταση αυτή είναι συνέπεια της γενικότερης κατεύθυνσης που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία:
Η ολοκλήρωση της διαδικασίας εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας (συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις τομέων – υπηρεσιών) δεν “ενδιαφέρεται” για προσωπικό που εκπαιδεύεται προκειμένου να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας.
Δ.Κ.