Μάχη επιβίωσης δίνει το δημόσιο σύστημα Υγείας της χώρας, το οποίο λειτουργεί οριακά και – σε πολλές περιπτώσεις – ριψοκίνδυνα για τη ζωή και την ακεραιότητα των ασθενών.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό κατέστησαν “ανάπηρα” τα δημόσια νοσοκομεία, τα οποία καλούνται να ανταπεξέλθουν στην αυξημένη ζήτηση που προκαλεί η διάλυση των δομών της πρωτοβάθμιας (εξωνοσοκομειακής) φροντίδας Υγείας.
Το 2016, θεωρείται ένα κρίσιμο έτος, καθώς πρέπει άμεσα να ενισχυθούν συγκεκριμένα σημεία του συστήματος, προκειμένου να μην καταρρεύσει στα κεφάλια ασθενών, προσωπικού και πολιτικής ηγεσίας.
Οι όποιες παρεμβάσεις θα γίνουν έπειτα από λογοδοσία στους “θεσμούς”, οι οποίοι περιμένουν να δουν τα όσα έχουν συμφωνηθεί και ψηφιστεί να ισχύσουν άμεσα.
Πολλά ερωτήματα προκαλεί το εάν η κυβέρνηση προτίθεται να επαναφέρει το “παράλληλο πρόγραμμα”, με το οποίο θα ισορροπήσουν οι σκληρές παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν σε επίπεδο κοινωνικών παροχών.
Επτά μέτωπα πρέπει να αντιμετωπιστούν από τις πρώτες κιόλας μέρες του νέου χρόνου. Τα μέτωπα αυτά είναι τα εξής:
Η κάλυψη των σημαντικών κενών, κυρίως σε νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και σε γιατρούς, δεδομένων των χιλιάδων αποχωρήσεων που σημειώθηκαν στα χρόνια της κρίσης. Η πολιτική ηγεσία έχει εξαγγείλει περισσότερους από 3.000 διορισμούς και αναμένεται εναγωνίως η δρομολόγησή τους.
Η περίθαλψη των ανασφάλιστων είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα μίας αριστερής κυβέρνησης. Περί τα 2.000.000 άτομα βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο, αντιμετωπίζοντας συγκλονιστικές δυσκολίες πρόσβασης στη φαρμακευτική και τη νοσοκομειακή περίθαλψη.
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα αποτελεί μία πρόκληση για κάθε κυβέρνηση. Πολλά ερωτήματα τίθενται με το κατά πόσον αυτό θα συντελεστεί την ώρα που η κυβέρνηση προχωρεί σε συγχώνευση του εξειδικευμένου σώματος επιθεωρητών Υγείας (ΣΕΥΥΠ) στο αντίστοιχο σώμα Δημόσιας Διοίκησης.
Σε οικονομικό επίπεδο, η μεγαλύτερη παρέμβαση είναι η διασφάλιση ομαλής χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ, ο οποίος οφείλει σχεδόν 1,5 δισ. ευρώ σε προμηθευτές και παρόχους. Οι μειώσεις στις τιμές των διαγνωστικών εξετάσεων (μεσοσταθμικά σε ποσοστό 43%) δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βοηθήσουν. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως γιατροί και διαγνωστικά κέντρα εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να διακόψουν τις συμβάσεις τους με τον Οργανισμό.
Πρωτοβάθμια
Για να μπορέσουν τα νοσοκομεία να πάρουν ανάσα, είναι αναγκαία – όσο ποτέ – η συγκρότηση ενός επαρκούς συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας. Ο υπουργός Υγείας έχει εξαγγείλει πιλοτικά ένα τέτοιο σύστημα, με βάση αποκεντρωμένες μονάδες γειτονιάς, αλλά την ίδια ώρα μένουν παροπλισμένα τα πολυϊατρεία και τα εργαστήρια του πρώην ΕΟΠΥΥ. Τα κενά αυτά δεν μπορούν να καλυφθούν με τα πιλοτικά μέτρα.
Μεγάλη παρέμβαση στο σύστημα Υγείας είναι και η φαρμακευτική πολιτική. Με την τιμολογιακή της πολιτική, η κυβέρνηση έχει ανοίξει μέτωπο με πολυεθνικές και τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες. Το μεγαλύτερο μέτωπο άνοιξε πρόσφατα και αφορά τον αυτόματο μηχανισμό επιστροφής υπερβάσεων (clawback) στη νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη. Το μέτρο δεν εφαρμόζεται πουθενά στον κόσμο και είναι αμφίβολο εάν θα αποδώσει καρπούς.
Επείγοντα χαρακτήρα έχει λάβει η ανάγκη παρεμβάσεων στον τομέα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και αντιμετώπισης των εξαρτήσεων. Προς το παρόν, οι όποιες κυβερνητικές εξαγγελίες έχουν μείνει στα χαρτιά. Πρόκειται για την ανάπτυξη τομεοποιημένων πρωτοβάθμιων και κοινοτικών υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων σε επίπεδο πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης.
Δ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου