“Ποτάμι”: Παραιτήθηκε ο τομεάρχης Υγείας, έπειτα από το σάλο για το σχόλιο υπέρ Ντάισελμπλουμ

ε παραίτηση οδήγησε τον τομεάρχη Υγείας του Ποταμιού, η απαράδεκτη δήλωσή του – μέσω facebook – υπέρ του προέδρου του Eurogroup.

“Γερούν γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά”, ανέφερε την ο Λυκούργος Λιαρόπουλος (φωτό) σε σχετική ανάρτησή του, λίγο μετά τη συνάντηση του Γερούν Ντάισελμπλουμ με τον Γιάν(ν)η Βαρουφάκη!

Η στάση αυτή αποκαλύπτει ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα μία σημαντική τάση υπέρ των δανειστών και κατά της χώρας...

Ιδού πως είδε ο κ. Λιαρόπουλος τη συνάντηση των δύο ανδρών:

“Ο Βαρουφάκης ως γνήσιος Έλλην νόμιζε ότι με bullshit (βλακείες) και χαμογελάκια θα κέρδιζε την παρτίδα.

Συνέβη αυτό που πάντα συμβαίνει όταν κάνεις τον έξυπνο σε λαούς που έχουν περάσει από το Διαφωτισμό, με όπλο σου τη φουστανέλλα.

Ευτυχώς, ο Ολλανδός δεν μάσησε. Η συνέχεια στο Eurogroup και στη Σύνοδο κορυφής, σχολίαζε για την σιωπηλή κόντρα των δύο ανδρών κατά τη κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τη συνάντησή τους”.

Τα σχόλια του κυρίου Λιαρόπουλου προκάλεσαν το Σάββατο έντονες αντιδράσεις και χιλιάδες μηνύματα αποδοκιμασίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Λίγη ώρα αργότερα, ο κ. Λιαρόπουλος κατέβασε την ανάρτηση, σημειώνοντας ότι διαπραγμάτευση δεν σημαίνει τελεσίγραφα και τσαμπουκάδες και πως όσα έγραψε ήταν στο πλαίσιο της ελευθεριότητας που υπάρχει στο facebook.

Παραίτηση

Η στάση του προκάλεσε σάλο και σε 24 ώρες, υπέβαλε την παραίτησή του, όπως ανακοίνωσε και πάλι ο ίδιος μέσω facebook:

“Επί Προσωπικού

Προσφέρθηκα να... απαλλάξω το ΠΟΤΑΜΙ από την παρουσία μου, η οποία προφανώς, έγινε...τοξική. Η παραίτησή μου από τη θέση του Πολιτικού Υπευθύνου για Θέματα Υγείας υπεβλήθη.

Υποθέτω ότι αυτό μου επιτρέπει να αναλάβω ελεύθερα το ρόλο της Κασσάνδρας, την οποία όλοι... εμίσησαν, αλλά ξέχασαν να της αναγνωρίσουν την ακρίβεια της πρόβλεψης. Αλλωστε την ώρα της καταστροφής, ποιός ψάχνει να δει ποιός είχε δίκιο;;;

Επειδή αυτό το έχω ήδη κάνει με τον τρόπο μου, που δεν αναγνωρίσθηκε ως... δόκιμος, θα περιορισθώ να πώ ότι αυτή, δυστυχώς, αν έρθει, δεν θα είναι μία ώρα δικαίωσης, αλλά ακόμη μεγαλύτερης λύπης.

Της λύπης που συνοδεύεται από τη μοναξιά των ελάχιστων που είχαν το θάρρος να αναγνωρίσουν ότι... "when the going gets tough, the tough get going".

Δυστυχώς, στον τόπο αυτό οι σκληροί και ανθεκτικοί είναι πολυ λιγότεροι από τους...υπόλοιπους.

Για έναν αγώνα καλό, σε τόπο άγονο και λάθος χρόνο”.