Τα ψέματα τελείωσαν. Η ροδιακή κοινωνία, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με έναν διαχρονικό εφιάλτη. Τον εφιάλτη της υπολειτουργίας του μεγαλύτερου νοσηλευτικού μας ιδρύματος του Αιγαίου, του νοσοκομείου της Ρόδου.
Γιατροί και νοσηλευτές, ισορροπούν πλέον σε τεντωμένες γραμμές, σε 24ωρη βάση, εδώ στη Ρόδο.
Δίνουν πραγματική μάχη, μέσα σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, που έχει να κάνει με την κατάρρευση του ίδιου του κράτους και την αδυναμία τη δική μας, να προασπίσουμε με όποιο κόστος, το πιο πολύτιμο αγαθό της ζωής: την ίδια τη ζωή, την ίδια την υγεία μας.
Εδώ και μήνες, μέσα στην τρικυμία που διέρχεται η χώρα μας, το σκάφος του νοσοκομείου, ακυβέρνητο παρασύρεται με σφοδρότητα στα βράχια. Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε, πραγματικά θύματα.
Τα χειρουργεία γίνονται πλέον με ρεφενέ, τα φάρμακα τα αγοράζουν συγγενείς, οι ελλείψεις σε αναλώσιμα είδη, χειρουργικού και νοσηλευτικού επιπέδου, έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.
Οι προσπάθειες που γίνονται σε όλα τα επίπεδα (κανείς δεν ισοπεδώνει τίποτα και κανέναν) καταλήγουν η μία μετά την άλλη στο κενό.
Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κι όπως και να ζυγίσει κανείς η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ.
Το χειρότερο βέβαια απ’ όλα, είναι κανείς από αυτούς που οφείλουν σε κεντρικό κυρίως επίπεδο, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του ζητήματος. Το τι τραγωδίες μπορεί να επιφέρει. Και το πώς μπορεί να τινάξει διεθνώς αυτή η δυσλειτουργία, το τουριστικό οικοδόμημα της Ρόδου στον αέρα..!
Η ιστορία έχει δείξει, ότι κοινωνία που δεν διδάσκεται από τα λάθη της είναι καταδικασμένη για τα χειρότερα. Και όπως όλα δείχνουν η πόρτα της τραγωδίας, δεν θέλει να ανοίξει και πολύ πια..!
Γιατροί και νοσηλευτές, ισορροπούν πλέον σε τεντωμένες γραμμές, σε 24ωρη βάση, εδώ στη Ρόδο.
Δίνουν πραγματική μάχη, μέσα σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, που έχει να κάνει με την κατάρρευση του ίδιου του κράτους και την αδυναμία τη δική μας, να προασπίσουμε με όποιο κόστος, το πιο πολύτιμο αγαθό της ζωής: την ίδια τη ζωή, την ίδια την υγεία μας.
Εδώ και μήνες, μέσα στην τρικυμία που διέρχεται η χώρα μας, το σκάφος του νοσοκομείου, ακυβέρνητο παρασύρεται με σφοδρότητα στα βράχια. Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε, πραγματικά θύματα.
Τα χειρουργεία γίνονται πλέον με ρεφενέ, τα φάρμακα τα αγοράζουν συγγενείς, οι ελλείψεις σε αναλώσιμα είδη, χειρουργικού και νοσηλευτικού επιπέδου, έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.
Οι προσπάθειες που γίνονται σε όλα τα επίπεδα (κανείς δεν ισοπεδώνει τίποτα και κανέναν) καταλήγουν η μία μετά την άλλη στο κενό.
Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κι όπως και να ζυγίσει κανείς η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ.
Το χειρότερο βέβαια απ’ όλα, είναι κανείς από αυτούς που οφείλουν σε κεντρικό κυρίως επίπεδο, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του ζητήματος. Το τι τραγωδίες μπορεί να επιφέρει. Και το πώς μπορεί να τινάξει διεθνώς αυτή η δυσλειτουργία, το τουριστικό οικοδόμημα της Ρόδου στον αέρα..!
Η ιστορία έχει δείξει, ότι κοινωνία που δεν διδάσκεται από τα λάθη της είναι καταδικασμένη για τα χειρότερα. Και όπως όλα δείχνουν η πόρτα της τραγωδίας, δεν θέλει να ανοίξει και πολύ πια..!
Γράφει : Μιχάλης Μαστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου