Με χρονοκαθυστέρηση η έξοδος της Υγείας από τα Μνημόνια - Σκληρά μέτρα έως και το 2022

Γράφει: Καραγιώργος Δημήτρης

Βαριά τραυματισμένος από τα Μνημόνια, ο τομέας της Υγείας μετράει τα σκληρά μέτρα που πρέπει να συνεχίσουν να λαμβάνονται και τα επόμενα χρόνια.

Το αναθεωρημένο Μνημόνιο, που ψήφισε πολύ πρόσφατα η παρούσα κυβέρνηση, προβλέπει υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές (rebates, clawback) έως το 2022 για τον ιδιωτικό τομέα.

Προβλέπει, επίσης, σκληρή δημοσιονομική πολιτική, η οποία θα εντείνει την πίεση στις δημόσιες δομές της Υγείας, που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης.

Καθηλωμένος στα ίδια επίπεδα του 1,9 δισ. ευρώ παραμένει έως το 2022 ο φαρμακευτικός προϋπολογισμός. Η καθήλωση αυτή έχει οδηγήσει την κατά κεφαλή δημόσια δαπάνη για φάρμακα κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Οι πολίτες πληρώνουν όλο και περισσότερα για τα φάρμακά τους, με τη συμμετοχή να ξεπερνά στα χρόνια της κρίσης μεσοσταθμικά το 30%, φτάνοντας έως και στο 82%!

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το...πάρτι στην Υγεία πληρώθηκε πολύ πιο ακριβά από όσο αξίζουμε όλοι.

Η δημοσιονομική προσαρμογή προκάλεσε ανήκεστο βλάβη (και) στην Υγεία. Διάχυτη είναι η απαισιοδοξία και η αίσθηση πως στόχος των μέτρων είναι διαφορετικός από εκείνον που παρουσιάζεται.

Χιλιάδες είναι οι ελλείψεις νοσηλευτικού κυρίως προσωπικού, με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν κρίσιμες νοσοκομειακές μονάδες, όπως εντατικής θεραπείας.

Ας ρίξουμε μία ματιά στο τι προκάλεσαν στην Υγεία τα Μνημόνια, τα οποία παραμένουν σε ισχύ μέχρι νεωτέρας:

Brain drain

Στα χρόνια της κρίσης, περίπου 18.000 γιατροί αναχώρησαν για το εξωτερικό, αναζητώντας εργασία και αξιοπρεπείς μισθούς.

Η πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας βρίσκεται στον αέρα. Οι γιατροί δεν συμμετέχουν στο εγχείρημα του υπουργείου Υγείας, εξαιτίας των χαμηλών αμοιβών.

Η δημόσια δαπάνη Υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ βρισκόταν το 2008 στο 9,4% (κοντά στον μέσο ευρωπαϊκό όρο). Το 2017, έπεσε στο 8,4%. Η πραγματική μείωση είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς το ΑΕΠ της χώρας έχει χάσει 25% στα χρόνια της κρίσης!

Οι πληρωμές των πολιτών για υπηρεσίες Υγείας ανέρχονταν το 2009 στα 843 ευρώ (κατά κεφαλή). Παρά τη συρρίκνωση που έχει υποστεί το εισόδημα των πολιτών και την τεράστια ανεργία, οι ιδιωτικές κατά κεφαλή πληρωμές παραμένουν σχεδόν στα ίδια επίπεδα (777 ευρώ το 2017).

Ο μέσος Έλληνας πολίτης πληρώνει ετησίως 595 ευρώ για φαρμακευτικά προϊόντα, όταν ο μέσος Πορτογάλος διαθέτει μόλις 419 ευρώ.

Θεραπεία

Το 19,3% του φτωχού πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, δεν έλαβε πέρυσι ιατρική εξέταση ή θεραπεία, αν και χρειάστηκε. Το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού ανήλθε στο 8,9%.

Βασική αιτία που απέτρεψε τους πολίτες από το να πραγματοποιήσουν την ιατρική εξέταση ή θεραπεία που έπρεπε ήταν η οικονομική τους κατάσταση.

Για τον ίδιο λόγο, το 37,2% των Ελλήνων δεν έλαβαν – αν και χρειάστηκαν – οδοντιατρική, στοματολογική, ορθοδοντική εξέταση ή θεραπεία.

Στα χρόνια της κρίσης, το προσδόκιμο επιβίωσης των Ελλήνων ανέβηκε από 80,3 έτη το 2008, στα 81,5 έτη το 2017. Το ίδιο διάστημα, καταγράφηκε πολύ μεγαλύτερη αύξηση του προσδόκιμου στην Ισπανία (έφτασε στα 83,3 έτη) και στην Ιταλία (83,4 έτη).

Ένα από τα ελάχιστα καλά που προέκυψαν από τα Μνημόνια, είναι η μείωση της καπνιστικής συνήθειας. Το 2017, τακτικοί καπνιστές ήταν το 27,3% των ενηλίκων, όταν το ποσοστό αυτό ανέρχονταν το 2008 στο 39,7%...